...Terug ThuiS...

Ik ben nu een weekje terug thuis, na 7 intense maanden...Raar, al die ervaringen, de wereld van verschil en zo plots weer in de vertrouwde (momenteeel veel te koude) Belgische wereld, het lijkt zo ver weg en al langer dan een week geleden, een beetje onwezenlijk.
Vanuit het vliegtuig, bij de landing op Zaventem, viel me onmiddellijk de structuur hier op, velden en akkers mooi afgelijnd, nette wegen en huizen,...

28 u was ik onderweg om terug te keren. Door vertraging op de vlucht vanuit Nairobi, m'n vliegtuig van Zurich naar Brussel gemist, dus nog even m'n Congolees geduld kunnen bovenhalen en ook mijn ouders en lieve zusje nog wat laten wachten.. Het is super om familie en moatjes weer in levende lijve te zien! Mailcommunicatie steekt toch tegen na een tijdje.Elke dag is precies ook een beetje feestje, alles weer opnieuw een eerste keer eten/drinken, goeie spaghetti, yoghurtjes, blonde leffe,kruidenkaas... extra appreciatie voor de grote overvloed hier!! Niet moeten rekening houden of er wel electriciteit, stromend (warm) water zal zijn...

Gelukkig heb ik nu een vol programma, zodat ik niet in een zwart gat ben gevallen, geen tijd om weemoedig terug te denken aan Congo..

Velen vragen me: " En nu? ..Een andere missie?" Ik weet het nog niet, heb wel zin in volgende avonturen.. Maar eerst toch een paar maandjes België, om af te spreken met vrienden en familie, genieten aan het zeetje, te sporten,... "En ga je terug?" Ja, ik ga zeker terug, op bezoek, of mocht ik een deftig werk vinden, om er te werken..

Soms was het hard, maar het was vooral een supermachtige - onvergetelijke ervaring. Daarom een grote 'DANKJEWEL' aan het RAFIKIteam dat ik mocht gaan en zeker ook aan alle mensen die me gesteund en gevolgd hebben!!

En het echte vertrek.... Baaaa baaaai Bukavu :' (

..en kwestie van op het einde nog ns een goeie frustratie te hebben.. 5,5 uur gewacht eer de bus richting Uvira vertrok (Normaal ging ik vandaar direct de grens oversteken naar Bujaumbura, gelukkig wachtte hyene bij me, had ik wat gezelschap, en dronken we onze laatste Vital O , met dat mijn totem vitale okapi is ;)De kronkelende weg door de heuvels was ook in nog slechtere staat dan normaal, verschillende stukken rots waren naar benedengevallen op de weg. Gelukkig een slaapplaats gevonden in Uvira, want pas om 21uur daar aangekomen.
Zo heb ik deze morgen nog vlug even het instituut voor hydrobiologie daar kunnen bezoeken, de grootste krokodil die ze er hebben zit in het midden in een vijvertje en 's nachts wandelt hij gewoon door het gebouw)en erna heel vlotjes de grens overgestoken en aangekomen in Buja.

Gorilla's in the mist

.. allé twas eerder in de regen...
Maar echt WAAAAAAAW, zo'n machtige dieren. Vond het jammer dat het zo snel voorbij was!!

Met de rangers op weg door het park 'Kahuzi Biega'...
Mister Chimanuka, leider van een troep van 34 vrouwtjes en kleintjes:

Afscheidsfeestje..

Ja.. na 7 maand is het toch een beetje lastig om afscheid te nemen.. maar wilde het niet te zwaar maken, dus weer een feestje in mijn living met de equipe provincial en enkele anderen (en bijhorende congolese dansjes :)

*** Fie en Pe op bezoek :)

Dan toch nog op het laatste moatjes op bezoek :)

Samen naar Goma geweest, een zwarte stad door al het vulkaanstof. (opde achtergrond zieje de vulkaan, hadden hem graag beklommen, maar veel te duur)
Aan de rand van het Kivumeer

"50enaire de scoutisme" te Walungu

Het scoutisme bestaat 50 jaar in Walungu, één van de 6 districten,dus hadden ze een tweedaagse georganiseerd voor alle groepen.
Ik ging normaal met een paar van de équipe provinciale gaan, maar op het laatste moment zei iedereen af, dan maar alleen vertrokken, want ik had hen beloofd de tenten mee te brengen. Dus lekker geladen (eerst een stuk met de moto) vertrokken.

Op het programma:
*officiële opening: waar groep per groep binnensijpelde, en bij de sluiting waren ze er pas allemaal, sommigen kwamen van 4 uur ver gestapt over de heuvels.
* kampvuur (wil ik jullie de speech van de hoofddistrictscommissaris, pigeon voyageur, niet onthouden, toen hij een woordje deed voor de volgende dag :) : Gedraag jullie morgen tijdens de mis niet zoals een leeuw, een bok, een luipaard, zoals jullie totems, maar blijf 'simpel' zoals mij, want een duif is altijd simpel...)
* mis (waar de eerste scouts van het district, dus heel oude mannen, hun belofte vernieuwden)
*rassemblement met showtjes

En ik ben weer met een cavia vertrokken... (ze waren wel teleurgesteld dat ik de andere niet had opgegeten..)

Begrafenis...

toch een tikkeltje anders dan bij ons...
De grootvader van de permanent op het bureau was gestorven en ben meegeweest naar de begrafenis. ( het was in een 'quartier', waar nooit blanken komen, de mensen zeiden: amai, hij moet wel heel belangrijk geweest zijn, want er was nog nooit een ' muzungu' op een begrafenis van die buurt geweest :))
Iedereen vertrekt samen in een camion richting kerkhof, al zingend. Daar aangekomen zegt er iemand iets heel kort, een vrouw zingt een lied, de kist wordt in de put neergedaald. Drie vrouwen doen een minuutje histerisch, de put wordt gevuld met aarde en ze vertrekken. Geen mis of afscheidsviering. Maar dan gaan ze naar huis, en daar blijven ze allemaal samen nog ong 3 dagen rouwen.