Joyeuse fête du 22 février!

Tachons de quitter cette terre en la rendant 1 peu meilleure que comme nous l’avons trouvé : )

We zijn nu volop bezig met het voorbereiden van de camporee, een kamp voor alle scouts van Zuid-Kivu. Dit zal doorgaan tijdens de zomer op het eiland Idjwi, met als thema: ‘Camporee de cinquantenaire’ (voor de 50 jr onafhankelijkheid) “LE SCOUTISME, POUR UN DEVELOPPEMENT EFFICACE DE NOTRE PATRIE”.

Soms gedragen ze zich hier echt als kleine kinderen. Ze willen altijd iets krijgen, ze zeggen zelfs i.p.v. “Bonne fête”, “Donne fête”. Ik had een grote zak met lekstokken gekocht voor tijdens de scoutsweek, om elke scouts die langskwam op het bureau in uniform er eentje te geven. Hoeveel keer dat die grote gasten van 25 jaar niet kwamen zagen dat ze er twee wilden. . (Als ik dit vergelijk met m’n tweedeklassertjes van vorig jaar..)
Over kleine kinderen gesproken, de straatkinderen hier zijn echt geen engeltjes. In het begin had ik nog medelijden met ze, maar nu ben ik vooral op m’n hoede. Ze zijn echt gevaarlijk en tot alles in staat.(4 twaalfjarigen hebben overlaatst een 45jarige vrouw aangerand) De deur onderaan ons appartement ging niet op slot, de kinderen kwamen elke dag heel vroeg aanbellen om dingen te vragen. Ze verstaan geen Frans en wij spreken niet veel Swahili, communicatie was bijna niet mogelijk. Toen ik op een avond thuiskwam, we waren alle twee niet thuis die morgen, had er één van die gasten een grote kak voor de deur achtergelaten (de traphal stonk verschrikkelijk). Nu heeft de eigenaar gelukkig een slot op de onderdeur gezet.
Ik moet me dringend een nieuwe trouwring aanschaffen (verloren tijdens de rafting in Oeganda). Sinds ik twee weken geleden een interview gegeven heb op de TV (en meer mensen het gezien hebben dan verwacht), hebben ze blijkbaar een reden gevonden om me aan te spreken en te verklaren dat ze toch “met zoveel interesse” het interview gevolgd hebben en in één adem vragen ze dan natuurlijk m’n nummer erbij. Nen arrogante ‘NON’ helpt in 90% van de gevallen, maar er zijn van die irritante volhouders…
Enkele weken geleden, tijdens de vergadering van de societe civil, ging het er nogal hevig aan toe en ze begonnen bijna te vechten. (1 iem kreeg al een map naar z’n hoofd). Zei er iemand: “Gelieve het een beetje rustig te houden, we hebben een visiteuse.” Waarop een ander zei: “Ja, is ze wel nog een visiteuse, ze is hier elke week.” : ) De volgende week kon ik niet komen en ze waren heel erg ongerust dat het door hun gedrag kwam dat ik er niet was, ze boden allemaal hun excuses aan, aan Laurent waarmee ik normaal de vergadering bijwoon : )

+ Aksanti Sana (heel erg bedankt)

- Voor de stortingen : )
- Voor de kerstkaartjes !
-- En voor het pakje (Ruthie en Fienie)