Op het menu staan hier foufou, rijst, patatjes, frietjes (zelfs met mayonaise) Vlees is meestal geit, echt een aanrader! Kleine en grote visjes uit het meer: gebakken of gezouten,lengalenga, sombé, bonen; bananen,...Ik heb iets gevonden waar ik voor 600 congolese frank (0,8 dollar) rijst met bonen kan eten. Om een beetje op m’n budget te passen ga ik er elke middag eten.
Het grootste briefje is hier 500 congolese frank, minder dan 1 dollar. Hier had ik juist 30 dollar gewisseld, serieuze pak geld é!
De ring die ik hier op de kop getikt heb, houdt de “Ik–heb–er–altijd–al–van-gedroomd-om-met-een-blanke-te-trouwen”mannen op een afstand. De gezinnen hier zijn heel groot, mensen van mijn leeftijd zijn minstens met 10 kinderen thuis (of waren, door ziekte en oorlog hebben de meeste wel een paar broers en zussen verloren)Ook halfbroers en – zussen komen veel voor, want ja “Elke zichzelf respecterende man neemt toch meerdere vrouwen”¨(citaat Celestin) Dan telt je gezin al snel 17 kinderen.
Nog geen vierde van de dag is er stroom in de stad, hetzelfde voor water. Daarom vullen we nu zoveel mogelijk ‘bassintjes’ als er wel water is en ben ik telkens gelukkig met een beetje ‘elektriek’ om thee te zetten, te koken of te lezen ’s avonds, want de voorraad kaarsen gaat er snel door en een gasvuur heb ik hier nog niet gevonden.
Het merendeel van de mensen heeft hier zelfs geen aansluiting of water. Voor de bedrijfjes en de gemeentelijke diensten zijn de stroomonderbrekingen heel vervelend: computers, frigo’s, fornuizen die niet werken. Ook op het ASSK is het telkens wachten op stroom.
De Congolezen zijn bij een eerste ontmoeting heel direct; "Donne-moi ca" of "Tu va me donner ca" In het begin ging ik nog vriendelijk uitleggen waarom ik bijvoorbeeld die scoutsfluit die ik van een ex-groepsleider gekregen had niet zomaar wil weggeven, nu zeg ik gewoon "Non" Pourqoui?" NON . Ze zijn dikwijls ook heel gastvrij, willen betalen als je samen iets gaat eten of drinken. Het is hier de gewoonte dat degene die uitnodigt betaalt. Dit noemen ze “het plezier van het geven”
Nu het zoveel regent (naar het schijnt zijn het nu de ergste 15 dagen van het jaar, ik hoop het alleszins) moet ik veel geduld hebben en flexibel zijn voor de vergaderingen. De mensen die van ver komen, zeker degene die over de heuvels wonen, geraken er niet op tijd. Een uur later beginnen of 2x uitstellen is heel gewoon.
2 opmerkingen:
Wauw, ik heb het al moeilijk met een half uurtje vertraging! :) ik lees je verlagen heel graag en het is elke keer uitkijken naar een volgende! gisteren was de uitzuipbar, een succes maar weinig oud leiding, en eigenlijk was het wel een beetje bedoeld voor hen :) maar weetje, we kunnen het nog eens overdoen als jij trg bent! Feest gegarandeerd! En je wordt gemist hoor! dikke knuffel!! kathy x
Hier hebben we de chrono, daar hebben ze de tijd (citaat Jo Lemaire). Die ring en dat assertieve non is non is prima. Hopelijk heb je wat zon na die regen, maar in het hart van die mensen voel ik zon: hun wijze van je uit te nodigen, en zeg nu zelf: nu en dan water, stroom, kaarsjes maar wat kan er op tegen frieten met mayonaise: foeifoei of ik zou beter es foufou eten. We steunen je.
O. Jan en Mietoe
Een reactie posten