Jambo, hej!

‘s Morgens werk ik nu op het bureautje van de scouts, een half uurtje stappen van waar ik woon. Daar neem ik de informatie door van de ASSK om helemaal op de hoogte te zijn van de structuur en hun eerdere activiteiten. De provincie Zuid – Kivu is groter dan België,dus niet zoals je enkel met West-Vlaanderen zou werken :). De groepen en districten liggen dan ook een heel eind uit elkaar, wat veel organisatie vraagt en de communicatie niet gemakkelijk maakt. Ik zal er binnenkort een aantal, in de verre districten, bezoeken.
In het bureau zijn er ook computers, door het Rafikiproject gesponsord, waar mensen kunnen komen om computerles te volgen of brieven e.d. te typen tegen een kleine betaling. Veel mensen komen ook een bezoekje brengen, me eens goeiedag zeggen. Ik begin stilaan een zicht te krijgen wie welke functie heeft. Het is alleszins een tof, behulpzaam team!
In de namiddag neemt er telkens een scouts me mee om de stad te verkennen, huis te tonen en hun familie te ontmoeten. Zodat ik hier vlug mijn weg vind en alles weet zijn. Tijdens het wandelen, komen ook al snel de verhalen naar boven over de historie van de stad en de oorlog. Vroeger bestond de stad maar uit een paar hoofdstraten. Maar voor hun veiligheid zijn er veel mensen uit de dorpen rond de stad komen wonen. Als je ergens passeert hoor je constant “é Muzungu “(blanke).Of soms roepen de kinderen ook: ”Ei Chinois!” En “Ei MONUC!”
Gisteren m’n eerste confrontatie gehad met: “Ah nen blanke, daar kunnen we geld van afpersen.” Ik was met Magi , een scouts, naar de rivier gewandeld, en daar is ook de grens. Het is daar rustig, mooie natuur. Ik neem niet veel foto’s in de stad, wil niet overkomen als een rijke toerist (Alhoewel ik al machtige dingen gezien heb; die je echt zou moeten fotograferen: bv schoenenverkopers die met een toren van zes schoenen op elkaar op hun hoofd rondlopen  ,…) Ik dacht daar neem ik een foto van haar met het uitzicht, hier zijn niet veel mensen die het kunnen zien. Maar ja, als blanke houden ze je altijd in de gaten zeker. Komt er een grote jonge gast, roept heel agressief tegen ons: “Wat waren jullie aan het doen? Waarom waren jullie de grens aan het filmen? Dat mag niet. Je moet naar het bureau van de grens.” Hij deed net alsof we de grootste misdaad hadden begaan. Ik verstond niet goed wat hij wilde en wie hij was, hij droeg geen legeruniform of zo, maar legde hem uit dat we niet aan het filmen waren en juist een foto van de rivier namen.. Ik voelde dat de scouts bij me bang was. Hij wilde blijkbaar gewoon geld, ze gaf hem iets en we gingen door, maar hij bleef ons achtervolgen en roepen, kwamen er nog drie mannen zeggen dat we geen foto’s mochten nemen, hij vroeg opnieuw 10 dollar, maar gelukkig kwam er één die zei: “Ik denk dat ze het nu wel verstaan hebben, laat ze met rust.” Ik kon de foto ook wel ter plaatste wissen maar wilde m’n kodak niet uithalen, kwestie dat ze hem niet gingen stelen. Deze dingen zullen me zeker nog veel overkomen Achteraf zei ze me dat het een jongen was die op straat is opgegroeid en dat je niet kan voorspellen hoe ze reageren, ze was vooral bang dat er mij iets ging overkomen. M’n kodak laat ik vanaf nu wel thuis !!(En ja het is idd niet toegelaten foto s van de grens of vliegveld te nemen)
Ik begin al een beetje Swahili te leren! Elke dag leren ze me een paar woordjes en uitdrukkingen!
Bureau van de scouts met de computers, met een paar van de computerstudenten die aan het wachten zijn omdat de stroom weer eens is uitgevallen: