Dit scoutskoppel meldde trots de geboorte van hun tweeling.
Normaal ging ik een heel weekend gaan, maar de zusters vroegen blijkbaar $ 100 voor logement en eten en ik vond dat toch ietsje te veel en zo beslist om heel vroeg te vertrekken en maar 1 dag te gaan, het is normaal maar 2u –verschrikkelijke weg- van Bukavu. Jammergenoeg had de DC de groepen hierover niet geïnformeerd, één groep had me de hele vrijdag opgewacht (met dat er daar bijna geen bereik is, me ook niet kunnen opbellen)
Terug met een camion vertrokken, de scouts stonden me langs de weg op te wachten. In looppas, al zingend, vertrokken we naar Nyangezi. De hele kleintjes mochten niet mee, maar er waren enkele die er toch tussenslopen, en zich superhard inspanden om de 7 km met hun korte beentjes uit te lopen.
In Nyangezi een vergadering met de DC’s en groepsleiders gehad. Telkens weer dezelfde problemen die terugkomen, gebrek aan vorming en financiën, wel een paar toffee projecten in de groepen: kweken van varkens en het helpen aan de herbebossing. Om 3u vertokken we al om voor het donker in Bukavu aan te komen, dat was natuurlijk buiten het busje gerekend, om de 2 km moest hij benzine uitzuigen, en halverwege wilde het busje niet meer starten. De chauffeur liep om benzine en olie, wss wel 5 km verder.. hij kwam terug achterop een moto, helemaal in modder, ze waren onderweg geslipt. Tijdens het wachten kwamen er onmiddellijk twee soldaten rond het busje staan. Ze vroegen me natuurlijk geld, want ja, ze beschermden me toch tegen mogelijk gewapende bandieten- ik kwam er met een sandwich van af : ). Het busje startte weer, maar 2 km verder geen teken van leven meer, het was ondertussen donker en de andere passagiers begonnen heel ongerust te worden want de busparking is aan ‘Essence’, niet in het centrum en er gebeuren dagelijks overvallen, nah et donker dus niet meer zo veilig. En tegen mij zeiden ze: ja , je ziet het é, hoe de wegen en het vervoer hier zijn in Congo (net alsof ik hier nog niet lang genoeg ben om te weten dat de wegen op niets trekken, er gene VDAB is voor depannage en dat je na een lange rit gelijk een milkshake bent) Gelukkig passeerde er een andere camion, ze hadden me gezien met de scouts, dus ze riepen direct: Mzungu, twendé! Zo een lift gekregen tot aan Essence, en direct een busje gevonden, om 21 u eindelijk,veilig thuis aangekomen :).
