woensdag 23 december 2009
District Lac Tanganyika
Terwijl ik van alle kanten berichtjes kreeg dat de eerste sneeuw in Belgie gevallen was, vertrok ik naar het superwarme Uvira. Vervoer: terug met nen camion- het was een verschrikkelijke rit- de kronkelende weg door de bergen,-wel een prachtig uitzicht- niet al te breed, dus kwam de afgrond soms akelijk dichtbij als er een camion in tegenrichting moest passeren. Ik moest achter de zetel van de chauffeur zitten, 20 cm plaats.. gelukkig wachten er ons hartelijke italiaanse NGO-medewerkers op in Uvira, waarbij we mochten logeren. Ze wonen er in een oud klooster en hebben nog enkele kamers over..ik kreeg zelfs onmiddellijk de sleutel van het huis en er waren zelfs croissantjes als ontbijt : luxeee! :) Het was deze keer een langer bezoek,5 dagen, dus echt uitgebreid het district (alle een deel ervan) kunnen beleven. Het is een heel gemotiveerd districtscomite en ze waren goed voorbereid op mijn komst. 's Morgensvroeg op de radio in uitzending 'regard scouts' verteld over mijn missie daar en de geplande activiteiten: een hike met enkele groepen in de heuvels, vergadering met de DC's , vergadering met de groepsleiders, bezoeken van de verschillende groepen. Er zijn heel wat interessante intitiatieven aan de gang, die we zeker gaan promoten in de andere districten: de DC's kweken barberies en geven de kleintjes door aan de groepen, als een groep kleintjes heeft moeten ze enkele kleintjes teruggeven, zodat de DC's ze weer kunnen doorgeven aan andere groepen. Ze hebben een zelfde projectje voor duiven. Want ze zouden zo graag enkele tenten aanschaffen.
Tussen de activiteiten telkens bij Once, 1 van de DC's verwelkomd bij zijn thuis, 2 van zijn oudere broers woonden er ook, met elk 8 kinderenm dus het was er constant ambiance en gezellig. De kleinste van 3 jr had op het einde beslist dat we ons moesten verloven want als hij groot was ging hij met me trouwen :). In de groepen waren er telkens niet zo veel kinderen aanwezigm ze moesten bidden in de parochie voor kerstmis ( niet dat er hier enige kerstsfeer is)
De terugkeer was veel aangenamer, konden mee met een NGOjeep. In bukavu aangekomen was de weg versperd door de studenten, de chauffeur maakte razendsnel rechtsomkeer, want ze waren blijkbaar goed in colere! Bandieten hadden een student doodgestoken, een beetje later hebben ze een van de bandieten gevat en levend verbrand. Direct na aankomst naar de wekelijkse vergadering van de equipe provincial, het was echt fijn om iedereen terug te zien. Het was lang geleden dat bijna iedereen er was.
Normaal ging ik vandaag vertrekken richting Rwanda, Oeganda, en dan richting Kenia om de gasten van * gent- kaapstad* "www.gent-kaapstad.be" te vervoegen en mss samen mount kenia te doen; maar mijn visum is nog niet in orde ( is via internet en wss niet goed verstuurd). Dus blijf ik nog even werken op het bureau tot na kerst, kerstavond ga ik vieren met een paar NGO-ers.Ik heb een thuis gevonden voor de cavia's, de groep NDP was heel enthousiast en ze hebben een contractje getekend dat ze moeder en vader cavia niet gaan opeten, enkel gebruiken om te kweken en me op de hoogte houden van kleintjes ed.
Alvast aan iedereen een hartverwarmende kerst toegewenst vanuit de Congo :)
maandag 14 december 2009
ScoutS for LifE ?
Ik zou graag tijdens deze kerstperiode jullie goede hart eens willen aanspreken!!
De scouts hier willen vanalles, vrijwillig verwezenlijken. Ze tonen dat er hoop op vrede is, en willen hier graag vollop aan meewerken.
Maar voor sommige initiatieven is er toch een basisbudget nodig.
*Ik had graag een kopiemachine gekocht, zodat de mensen kopies kunnen nemen tegen betaling, de opbrengst is dan voor de scoutskas.
*Ook zou ik graag een paar microprojectjes van enkele scoutsgroepen op het platteland ondersteunen : het kweken van dieren en aanleggen van een veldje tvv de groepen.
*Bijdragen in de vormingsdagen/kampen.
*De kosten voor het drukken van de handboeken betalen, zodat elke groep de mogelijkheid heeft voor elke tak een handboek aan te schaffen.
*Het opstarten van een scoutsshop(je) door en voor de scouts.
Wie mij en het ‘Rafiki’project wil steunen, kan dit doen door te storten op:
(BE 75) 409 - 651 8601- 51
(Het algemene rekeningnummer van scouts en gidsenvlaanderen)
Met de vermelding: RAFIKI GOEDELE,
en je stuurt een mailtje naar rafiki@scoutsengidsenvlaanderen.be met het bedrag. (Zo komt het zeker bij rafiki terecht.)
Alle beetjes helpen, al is het maar één euro!
Alvast heeeeel hartelijk bedankt!!
De scouts van Zuid Kivu danken jullie!! : )
De scouts hier willen vanalles, vrijwillig verwezenlijken. Ze tonen dat er hoop op vrede is, en willen hier graag vollop aan meewerken.
Maar voor sommige initiatieven is er toch een basisbudget nodig.
*Ik had graag een kopiemachine gekocht, zodat de mensen kopies kunnen nemen tegen betaling, de opbrengst is dan voor de scoutskas.
*Ook zou ik graag een paar microprojectjes van enkele scoutsgroepen op het platteland ondersteunen : het kweken van dieren en aanleggen van een veldje tvv de groepen.
*Bijdragen in de vormingsdagen/kampen.
*De kosten voor het drukken van de handboeken betalen, zodat elke groep de mogelijkheid heeft voor elke tak een handboek aan te schaffen.
*Het opstarten van een scoutsshop(je) door en voor de scouts.
Wie mij en het ‘Rafiki’project wil steunen, kan dit doen door te storten op:
(BE 75) 409 - 651 8601- 51
(Het algemene rekeningnummer van scouts en gidsenvlaanderen)
Met de vermelding: RAFIKI GOEDELE,
en je stuurt een mailtje naar rafiki@scoutsengidsenvlaanderen.be met het bedrag. (Zo komt het zeker bij rafiki terecht.)
Alle beetjes helpen, al is het maar één euro!
Alvast heeeeel hartelijk bedankt!!
De scouts van Zuid Kivu danken jullie!! : )
District Walungu
Echt de 'boerenbuiten'! Groen-velden- allemaal heuvels - weinig inwoners - 810 km 2
Deze keer vergezelde 'ours' me. Vertrokken in een grote camion, in de laadbak waarschijnlijk wel 200 mensen, geiten, groenten, autobanden,...Om niet teveel lastig gevallen te worden mocht ik vooraan in de kabine zitten, met acht lekker dicht op elkaar :), gelukkig maar want het begon verschrikkelijk te regenen.
Om de 10 km was er een politiestop of gewoon wegenwerkers die de weg blokkeerden om wat taxen te vragen, we kwamen een legerjeep tegen met platte band, hup ook alle militiaren erbij in de laadbak. Na drie uurtjes schudden - aangekomen in Burhale. De groepen liggen er verschrikkelijk ver uit elkaar en dikwijls enkel te bereiken via weggetjes waar auto's niet doorkunnen. Heel veel gestapt, heuvel op -af - zeker wel 36 :), 's morgens gaat dat nog, maar met de hete middagzon...zwaar puffen, de congolezen hebben er blijkbaar geen last van, ze lachten heel de tijd met mn rode hoofd :) er 3 enorme blaren en een verbrande kop aan overgehouden. Normaal gingen we bij de paters logeren maar die moesten ineens allemaal naar Bukavu, president kabila was er voor een grote veiligheidsmeeting oa door de twee vermoorde religieuzen.Gelukkig een beetje verder slaapplaats gevonden. Maar had geen slaapzak mee, en 's nachts wordt het er behoorlijk koud door de hoogte, dan maar beholpen door de matras dubbel te vouwen, niet zo aangenaam want die had een geur van zweet en geit :)
In de groep Ralangisiro, die op kamp waren op een uurtje van de onze logeerplaats, kreeg ik een caviatje ( ze eten dat er veel) en ik moet waarschijnlijk raar gekeken hebben toen ik vroeg naar het geslacht en het een mannetje bleek te zijn.. want bij vertrek rende er een 'maman' achter me met een vrouwtjescavia. Van een club-de -paix kreeg ik een groot grijs konijn, 2 leren riemen en een gedroogde geitenhuid. Allemaal zaken die ze kweken of produceren als financiele acties. Veel groepen hebben we niet kunnen bezoeken -door de afstand- maar ook omdat de districtscommissarissen ons bezoek niet goed hadden voorbereid, hopelijk verloopt dit de volgende keer beter! Het konijn heb ik aan OUrs gegeven, de 2 cavia's logeren momenteel bij mij, ik ben nu op zoek naar een groep in Bukavu die cavia's wil kweken als microprojectje.
Bij terugkeer in Bukavu opmerkelijk veel politie en heel netjes in uniform, had het eerst niet door waarom, Kabila is nog altijd hier en daarjuist in heel goed bewapende collonne langs m'n appartement gepasseerd.
Foto's volgen (hopelijk) : ik ben m'n kodak vergeten in de jeep waarmee we zijn teruggekeerd, bij het uitstappen was ik teveel met de cavia's bezig. Ik weet niet of ik de jeep of de chauffeur nog zal terugvinden, maar het zag er me wel een eerlijke man uit.
Deze keer vergezelde 'ours' me. Vertrokken in een grote camion, in de laadbak waarschijnlijk wel 200 mensen, geiten, groenten, autobanden,...Om niet teveel lastig gevallen te worden mocht ik vooraan in de kabine zitten, met acht lekker dicht op elkaar :), gelukkig maar want het begon verschrikkelijk te regenen.
Om de 10 km was er een politiestop of gewoon wegenwerkers die de weg blokkeerden om wat taxen te vragen, we kwamen een legerjeep tegen met platte band, hup ook alle militiaren erbij in de laadbak. Na drie uurtjes schudden - aangekomen in Burhale. De groepen liggen er verschrikkelijk ver uit elkaar en dikwijls enkel te bereiken via weggetjes waar auto's niet doorkunnen. Heel veel gestapt, heuvel op -af - zeker wel 36 :), 's morgens gaat dat nog, maar met de hete middagzon...zwaar puffen, de congolezen hebben er blijkbaar geen last van, ze lachten heel de tijd met mn rode hoofd :) er 3 enorme blaren en een verbrande kop aan overgehouden. Normaal gingen we bij de paters logeren maar die moesten ineens allemaal naar Bukavu, president kabila was er voor een grote veiligheidsmeeting oa door de twee vermoorde religieuzen.Gelukkig een beetje verder slaapplaats gevonden. Maar had geen slaapzak mee, en 's nachts wordt het er behoorlijk koud door de hoogte, dan maar beholpen door de matras dubbel te vouwen, niet zo aangenaam want die had een geur van zweet en geit :)
In de groep Ralangisiro, die op kamp waren op een uurtje van de onze logeerplaats, kreeg ik een caviatje ( ze eten dat er veel) en ik moet waarschijnlijk raar gekeken hebben toen ik vroeg naar het geslacht en het een mannetje bleek te zijn.. want bij vertrek rende er een 'maman' achter me met een vrouwtjescavia. Van een club-de -paix kreeg ik een groot grijs konijn, 2 leren riemen en een gedroogde geitenhuid. Allemaal zaken die ze kweken of produceren als financiele acties. Veel groepen hebben we niet kunnen bezoeken -door de afstand- maar ook omdat de districtscommissarissen ons bezoek niet goed hadden voorbereid, hopelijk verloopt dit de volgende keer beter! Het konijn heb ik aan OUrs gegeven, de 2 cavia's logeren momenteel bij mij, ik ben nu op zoek naar een groep in Bukavu die cavia's wil kweken als microprojectje.
Bij terugkeer in Bukavu opmerkelijk veel politie en heel netjes in uniform, had het eerst niet door waarom, Kabila is nog altijd hier en daarjuist in heel goed bewapende collonne langs m'n appartement gepasseerd.
Foto's volgen (hopelijk) : ik ben m'n kodak vergeten in de jeep waarmee we zijn teruggekeerd, bij het uitstappen was ik teveel met de cavia's bezig. Ik weet niet of ik de jeep of de chauffeur nog zal terugvinden, maar het zag er me wel een eerlijke man uit.
donderdag 10 december 2009
FEEEST!
De groep ‘Notre dame de la Paix’ de groep aan de Kathedraal, vierde zijn 15-jarig bestaan met een groot spektakel in de ‘Salle Concordia’. Het leek helemaal op een groepsfeest – kampvuur van bij ons. De welpjes brachten superschattig een gedichtje als ode aan de ‘fleur de lis’ , het scoutssymbool, de jonggivers stelden hun patrouilles voor en toonden wat ze geleerd hadden van eerste hulp. De givers deden een soort modeshow een paar sarcastische sketches met veel humor over de mijnhandel, ongewenste zwangerschappen, “arragend marriages” en het verhaal van Baden Powell. Met erna een receptie. Het was echt in orde!
woensdag 9 december 2009
Bezoek aan district Lac Kivu
District Lac Kivu strekt zich uit vanaf Bukavu tot de grens van Noord-Kivu, en van het meer tot Minova.
Om 8 u stond ik klaar voor het scoutsbureau om te vertrekken, want om 10u werden we verwacht in Kavumu. 2u gewacht op Laurent die me ging vergezellen. Ik was al behoorlijk kwaad en geënerveerd toen hij toekwam, omdat we pas konden vertrekken het uur dat we verwacht werden, eigenlijk maakte ik me druk voor niets, want ze vonden het helemaal niet erg daar. Geplet in een busje volgestouwd met mensen,kippen, groenten,… gelukkig is de weg al superveel verbeterd, Leve de Chinezen!
Het bezoek werd een beetje overschaduwd doordat inbrekers twee nachten ervoor een pater hadden gedood, veel mensen waren in de rouw en bezig met afscheidsvieringen en de begrafenis. De eerste nacht dat ik er was, is er ook een zustertje gedood door inbrekers, waarop de katholieken een kleine mars organiseerden. Maar ondanks de gebeurtenissen deden de scouts hun uiterste best om me goed te ontvangen. Ze lieten me kennismaken met alles in het dorp; o.a. ook ziekenhuis (pff helemaal niet verlucht en niet tof om daar als een gezonde ‘toerist’ de mensen te bezoeken) , gerechtsgebouwTJE, gevangenisJE, klooster ( de zustertjes wilden me er direct houden, maar ik heb hen ervan overtuigd dat ik hier maar één MISSIE heb: ScoutS : )
Ik logeerde er in de parochie bij de paters, 3 gidsen vergezelden me ’s nachts (heb ze leren “stronten” en ze legden vlechtjes in m’n haar, Laurent verbleef bij z’n tante)
Maar ook ’s morgens waren ze paraat: om 5u : Okapiiii reveiilleeez vous! Hup, gaan lopen bij zonsopgang, wassen en naar de mis (hier nog volle kerken - elke dag van de week, in het Swahili, begreep er niets van, wel veel ambiance en muziek ondanks dat het een beetje een rouwweek is)
Ik kon geen groepen bezoeken omdat het tijdens de week was, maar bijna alle groepsleiders kwamen naar Kavumu (sommige hebben echt een grote moeite gedaan want het district Lac-Kivu strekt zich heel ver uit.) en ook enkele kleine scoutsjes kwamen langs.
Alle groepsleiders hebben hun groep voorgesteld, de districtscommissarissen maakten de staat van het district op, moeilijkheden en positieve zaken. Hier doen ze naast de gewone scoutsactiviteiten , veel activiteiten om de leden dingen te leren voor het latere leven, en heel veel goede daden : bv het kweken van dieren en groenten, naaiateliers, bezoeken van de gevangenen en zieken, het begeleiden van straatkinderen,.. Ze hebben ook veel initiatieven klaar, maar bij gebrek aan middelen komen die niet tot uitvoering. Ze wachten vol ongeduld tot we klaar zijn met de handboeken, want ze hebben hier en daar wel een boek, dat uit elkaar valt van ouderdom, maar zeker niet voor elke tak of groep.
Nadien vertrokken met de motto en INERA bezocht, het onderzoekscentrum voor landbouw, voor o.a. bonen, maïs, bananen, .. het is er heel rustig en groen, de tante van Laurent werkt er gaf ons een heel uitgebreide, interessante rondleiding!
Forum SYD
2 Zweedse dames waren hier op bezoek in naam van Forum SYD, het zweedse platform voor de zuidwerking. Ze kwamen hun verschillende partners ‘controleren’ en omdat Amahoro Amani daar één van is, kwamen ze ook eens bij de ASSK kijken, hoe het gesteld is met hun ‘club de paix’ en de gewone werking. De vergadering, op het Zweedse consulaat, samen met de gidsen duurde meer dan twee uur en ze waren enorm onder de indruk van de scoutsbeweging in Zuid - Kivu!!
donderdag 3 december 2009
Zo groeeen : )
Hier 2 piloten leren kennen die met een klein cargovliegtuigje vliegen. (Gisteren kwam uit dat ze m’n achterneef, die hier nog gewoond heeft, kennen, de wereld is klein)
En ik mag af en toe eens met ze meevliegen!! Waw, gisteren 4 vluchten gedaan, mocht vooraan in de cockpit zitten!! : ) En heb zo m’n eerste vliegles gehad, mocht een hele tijd zelf vliegen! (weet al welke cursus kga volgen als ‘k terug in Belgie ben : ). Het was ook niet naar echte luchthavens, maar afgelegen dorpen met een modderstrook als landingsbaan.
Amai, maar Congo is echt zo groen!! Zo’n prachtig uitzicht, ze vlogen special extra laag zodat ik goed kon zien. Inmens veel bomen, een oneindig woud. Ik kan het niet beschrijven, en ook de foto’s tonen maar een fractie , zoveel onbewoond gebied.
Abonneren op:
Posts (Atom)